Yiannis Apergis.

   “Τι είναι τέχνη θα μπορούσε να ρωτήσει ο Μικρός Πρίγκηπας,  o αξεπέραστος ήρωας  του Antoine de Saint-Exupéry, που πρωτοεμφανίστηκε  το 1943, και συνεχίζει ακόμη να μας δίνει μαθήματα ζωής. Μια ερώτηση δύσκολα να απαντηθεί πάρα τις αλλεπάλληλες προσπάθειες αρχαίων και μοντέρνων φιλοσόφων, καλλιτεχνών, ιστορικών τέχνης, αναλυτών, θεατών…
 

Κάποτε η τέχνη ήταν η κοινωνία της έμπνευσης από την μούσα στον/στην  εκάστοτε καλλιτέχνη, που ήταν απλά ένας αγωγός ο οποίος είχε υποχρέωση να την ποιήσει και να την μεταδώσει στην κοινωνία. ‘Άλλοτε πάλι  ερμηνεύτηκε ως μια μοναδική ιδιότητα, - το ταλέντο-  που κατέχουν πολύ λίγοι  άνθρωποι, σε  όλο τον κόσμο, οι οποίοι πάντα  ανακαλύπτονται και γίνονται μέρος της παγκόσμιας ιστορίας της τέχνης.  Με το ίδιο τρόπο λοιπόν που ο μικρός πρίγκηπας δίνει διαφορετικές ερμηνείες στα αστέρα, παραδείγματος χάριν , εφόσον πάντα εξαρτάται ποιος τα ερμηνεύει - ταξιδιώτες, θεωρητικοί , επιστήμονές ή επιχειρηματίες - έτσι και η τέχνη έχει διαφορετικές έννοιες για  διαφορετικές οντότητες . Για άλλους είναι μια πνοή, για άλλους είναι ένας αγώνας ολόκληρής ζωής, για άλλους μια πρωταρχική ανάγκη, εφόσον δεν μπορούν καν να αναπνεύσουν χωρίς να «καλλιτεχνούν» αδιάκοπα, για άλλους είναι επένδυση , ή αγάπη, ή χόμπι,  ή προβολή… Όπως και να έχει, αντίστοιχα με το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκηπα,  ο καιρός  που αφιερώνει κανείς στην τέχνη είναι και αυτό που την κάνει σημαντική, γιατί χωρίς καθολική κατάθεση ψυχής και καλλιέργεια κάτι τέτοιο δεν γίνεται.  

Ο Γιάννης Απέργης είναι ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης, εμπνευσμένες ιδέες του οποίου  έχουμε δει να παίρνουν σώμα και οστά σε πολλές διαφημιστικές, καμπάνιες οικίες σε όλους μας μέσα από τα ΜΜΕ. Κατά  κάποιο τρόπο η δουλειά του - καθολικά- θα μπορούσε να ονομαστεί καλλιτεχνική και μάλιστα εννοιολογική με την διαφορά βέβαια ότι σε αντίθεση με την αμιγώς εικαστική τέχνη, οι «δημιουργίες» του Απέργη αποσκοπούν στην προώθηση συγκεκριμένων καταναλωτικών αγαθών. Ωστόσο, διαφημιστικές ταινίες όπως η “Diva” για την Cosmote, οι καταχωρίσεις και τα posters για τη Levi’s, οι διαφημιστικές ταινίες για τις σχολές Καπάτου με σκηνοθέτη τον Γιώργο Λάνθιμο, ή η καταχώριση του Famous Grouse με τον impersonator του Έλβις Πρίσλεϊ και το έξυπνο λογοπαίγνιο «Not Everyone Deserves to Be Famous», σε άλλο πλαίσιο εκτός του διαφημιστικού θα είχαν άλλη καλλιτεχνική ερμηνεία!

Εν τούτοις τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Γιάννης Απεργης ασχολείται και αποκλειστικά με τα εικαστικά, επιλέγοντας να ξεχωρίσει του τομείς της έμπνευσής του. Με καθαρές επιρροές από την επαγγελματική ενασχόληση του ως εικονογράφος, έχει φιλοτεχνήσει μια σειρά παραστατικών έργων, ανάμεσα τους η ενότητα ΕΑΥΤΟΙ  το 2010 -2012,  η οποία αναφέρεται στην πολυσχιδή ιδιότητα του «Εγώ» και στην ταλάντωση του «εαυτού» η επίσης άλλοι πίνακες που αναφέρονται σε στιγμές καθημερινότητας  αντανακλώντας πάντα έναν ευφυέστατο  σχολιασμό, χαρακτηριστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη από τα χρόνια της διαφήμισης.

Στην τελευταία  ενότητα της καλλιτεχνικής δουλειάς του, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη 212 ARTS, ο Απέργης ασχολείται με την έννοια του Θεού. Κάτω από τον τίτλο ΗΟΤ GODS, δημιουργεί μια σειρά από σύμβολα – ιδεογράμματα προκειμένου να προσεγγίσει το «ανερμήνευτο» και να εξανθρωπίσει – όσο είναι δυνατόν -την έννοια της θρησκείας. Ποια είναι τελικά η σχέση του Θεού ή του θείου με την ζεστασιά μιας αυθεντικής φιλικής επαφής με ένα αγαπημένο πρόσωπο? Αυτό θα μπορέσετε ίσως να το ανακαλύψετέ μέσα από τα νέα έργα  «σύμβολα» του Απέργη στην 212ARTS.”

                                                                                         Μαρίνα Φωκίδη, επιμελήτρια και θεωρητικός, διευθύντρια του περιοδικού South as a State of Mind

​

​